Sevgili günlük

Düşünmekten gözüme uykunun giremediği gecelerin birinde kendimi blogger ilan ettim ve işte buradayım. Karşımda biri varken bazen laf lafı açmasa da geceleri bir başımayken kendi kendime konuşmaktan uyuyamıyorum. Konuşmanın haricinde kalkıp yazdığım anlar da olmuyor değil. Ben de yazdıklarımı paylaşmak istedim. Belki gören olmaz yine kendi kendime konuşurum/ yazarım ama en azından içimde kalmaz. Çünkü yazmak, kendi kendine konuşmaktan daha rahatlatıcı.

O zaman günlüğüme hoş geldiniz diyorum. Biraz da kendimden bahsedeyim efenim. Ben Rubi. 18 yaşındayım ve lise mezunuyum. Devletin gözünde de işsizim. (İşsiz olduğum gerçeği yaptıkları bir anket sayesinde kafama dank etmişti. Biraz içerlemedim değil.) Hayallerimin başını tıp fakültesi kazanmak-okumak çekiyor. Okumanın dışında hayata geçiremediğim girişim projelerim de gözüme uyku girmemesinin sebeplerinden. Aklıma gelen ama yapamadığım uzun bir listem var. Düzenli erteleyici olabilirim ben de.

Peki ben nasıl biriyim? Ondan da bahsedeyim hemen. Olgunluk kabuğuna erken yaşta çekilmiş ama zorlu hayat şartlarına adapte olabilmek için bu olgunluğu boş konuşma ve gereksiz esprileriyle kapatmaya çalışan bir ergenim. Düşüncelerimi toparlayamamaktan mütevellit gereksiz uzun ve genellikle bitiremediğim cümlelerimle tanınırım. Heyecanla bir şey anlatacağım zaman her şeyi "şey" diye tanımlarım ve beni uzun süredir tanıyan arkadaşlarımdan başka kimse anlam veremez genellikle.

Bir de sınav senesinin getirdiklerinden dolayı kilo alan, ara ara cilt problemleriyle boğuşan, ailesinin çalışmaktan zannettiği ama aslında geceleri uzun uzun youtube'a dadanmaktan olan göz bozukluğuyla gözlük takmaya başlayan geek aday adayıyım. Memnun oldum efenim.